Zapraszam do posłuchania o najnowszym tłumaczeniu klasycznego cyklu Lucy Maud Montgomery. Dzięki przekładowi Anny Bańkowskiej (oklaski!!!), żegnamy Zielone Wzgórze (nigdy wszak takowe nie istniało, jak się okazuje) i witamy w (jak najbardziej realnych) Zielonych Szczytach. Osobna rzecz to uznanie dla Marginesów, za decyzję wydawniczą oraz jakość wydania. Troszkę mi się spodobało, przepraszam. A poniżej zapraszam do samodzielnego spróbowania, który przekład Wam bardziej odpowiada. Wyniki są niereprezentatywne. Oferta nie stanowi oferty, itd 😉

Errata na dzień dobry (przed oglądaniem) Oczywiście Harmonia caelestis Petera Esterhazyego, a nie Caelestia orbis. Skąd mi to weszło do głowy – nie wiem. Przepraszam! Przepraszam też Pana Jerzego Łozińskiego. Najsamprzód za to, że uciekło mi z głowy nazwisko, a potem za to, że jak się przypomniało, to z niewłaściwym imieniem. To znaczy z właściwym, ale należącym do innej osoby. Kajam się! Ale już na zawsze będę pamiętać, że z angielskiego tłumaczy p. JERZY Łoziński! Treść główna A po przeprosinach i poprawkach zapraszam do wysłuchania (lub obejrzenia) kolejnego odcinka podcastu. Przejęzyczenie to podróż w świat przekładu. Wspaniałe rozmowy z jeszcze […]

Zacznimy od erraty, bo jest pilna potrzeba! W swoim filmie mówię nieprawdę! Okazuje się (sprawdziłem!), że najpierw była „Gadka”, a potem „Babel”. Czy to zmienia coś w mojej ocenie książek? Zdecydowanie nie! Nadal kocham obie. Ale zwracam honor oryginalnemu Wydawcy i Autorowi, bo w filmie sugeruję, mało eleganckie rzeczy. To sporo w sumie mówi o mnie… Tymczasem czekam na kolejną książkę Gastona, w której będzie jeszcze mniej języków i jeszcze głębiej opisanych. Przepiękne (tak pod względem formy, jak i treści) książki Gastona Dorrena. Opowieści i opowiadastki o językach: tych dużych, tych małych i tych tycich-tyciuteńkich.